Pagpapatuloy sa previous post....
Isa sa mga gumulat sa akin nung gabi ng birthday ni Hapon ay ang pagsulpot ng isang di inaasahang tao. Akala ko kung sino na.
"Mec, naaalala mo si..."tanong ni Pau.
Napatingin ako kung sino tinutukoy ni Pau. At nagulat nung maalala ko kung sino nga yun.
"Ah oo! Di kita nakilala. Anlaki mo na ah."medyo may pagkagulat ni Omec nung narealized niya kung sino yung taong yun.
Ang taong yun na tinutukoy nila, isang lalaki, matangkad, medyo maputi, chinito, gwapo at may infectious smile. Pangalan niya ay Abet. Di ako sigurado sa relasyon nila ni Hapon. Pinsan yata o Uncle, ewan. Medyo weird kasi yung mga Tita/Tita ni Hapon, halos kaedad niya lang. Tulad na lang ni Cacai. Madalas di ko maabsorb na Tita niya nga si Cacai dahil magkaedad nga lang sila.
Iba na itsura ni Abet ngayon. Di ko akalain talaga na siya yun. Anlaki ng pinagbago.Dati lang siyang isang batang walang muwang sa mundo. Tulad ng karamihan, dugyot at di kapansin-pansin. Di ko naman siya kinakitaan ng "future" nung mga panahong yun kaya nagulat siguro kaming lahat ng makita namin siya na ganon na, ibang-iba.
Ang alam ko may anak na siya sa murang edad. Kaya din siguro biglang nagmukhang matured dahil sa laki agad ng responsibilidad niya. Palagay ko nandon din ang asawa niya. Yung babaeng katabi niya tanging kausap, bata din. Bagay sila. Bitter ako.
----
Ang nagpabagsak talaga sa mga natirang umiinom sa gabing yun ay ang tequilang inilibas ni Hapon bilang pagtatapos ng inuman.
Natapos nga kami. Karamihan sa ami'y nawala sa sarili. Naglabas ng mga kinain.
Yung sa akin puro puti. Nabuking tuloy na andami kong nakain na pulutan, fishball at french fries. Nakakahiya.
Yan ang dahilan kung bakit wala talaga akong masyadong maalala nung gabing yun. Masama talaga pagnasosobrahan. Buti na lang di pa kami mas lumagpas sa pagkasobra baka kung may ginawa na akong pagsisisihan ko.
Teka meron nga ba?
Di ko alam. Bahala na sila kung meron man. Patawad.
Isa sa mga gumulat sa akin nung gabi ng birthday ni Hapon ay ang pagsulpot ng isang di inaasahang tao. Akala ko kung sino na.
"Mec, naaalala mo si..."tanong ni Pau.
Napatingin ako kung sino tinutukoy ni Pau. At nagulat nung maalala ko kung sino nga yun.
"Ah oo! Di kita nakilala. Anlaki mo na ah."medyo may pagkagulat ni Omec nung narealized niya kung sino yung taong yun.
Ang taong yun na tinutukoy nila, isang lalaki, matangkad, medyo maputi, chinito, gwapo at may infectious smile. Pangalan niya ay Abet. Di ako sigurado sa relasyon nila ni Hapon. Pinsan yata o Uncle, ewan. Medyo weird kasi yung mga Tita/Tita ni Hapon, halos kaedad niya lang. Tulad na lang ni Cacai. Madalas di ko maabsorb na Tita niya nga si Cacai dahil magkaedad nga lang sila.
Iba na itsura ni Abet ngayon. Di ko akalain talaga na siya yun. Anlaki ng pinagbago.Dati lang siyang isang batang walang muwang sa mundo. Tulad ng karamihan, dugyot at di kapansin-pansin. Di ko naman siya kinakitaan ng "future" nung mga panahong yun kaya nagulat siguro kaming lahat ng makita namin siya na ganon na, ibang-iba.
Ang alam ko may anak na siya sa murang edad. Kaya din siguro biglang nagmukhang matured dahil sa laki agad ng responsibilidad niya. Palagay ko nandon din ang asawa niya. Yung babaeng katabi niya tanging kausap, bata din. Bagay sila. Bitter ako.
----
Ang nagpabagsak talaga sa mga natirang umiinom sa gabing yun ay ang tequilang inilibas ni Hapon bilang pagtatapos ng inuman.
Natapos nga kami. Karamihan sa ami'y nawala sa sarili. Naglabas ng mga kinain.
Yung sa akin puro puti. Nabuking tuloy na andami kong nakain na pulutan, fishball at french fries. Nakakahiya.
Yan ang dahilan kung bakit wala talaga akong masyadong maalala nung gabing yun. Masama talaga pagnasosobrahan. Buti na lang di pa kami mas lumagpas sa pagkasobra baka kung may ginawa na akong pagsisisihan ko.
Teka meron nga ba?
Di ko alam. Bahala na sila kung meron man. Patawad.
No comments:
Post a Comment