Minsan lang kami magkaroon ng special guest sa aming sessiong mga sessionistas.
Madalas mga kapitbahay, girlfriend ng kaibigan, napadaan lang, o di kaya'y yung sadyang makapal lang ang mukha't gustong uminom at walang pang-inom. Welcome naman lahat, wag lang masyadong matakaw sa pulutan at nangungunang umubos ng Tortillos ko. Okay lang.
Pero nitong nakaraan na gabi, binisita kami ng Tito ni Paulo, si Dadad Eric.
Dadad ang tawag sa kanya ni Pau, dahil ito na ang nagsilbing tatay niya nung medyo walang gumagabay sa kanya.
Cool si Dadad Eric sa edad na 45. Kayang-kaya makipagsabayan sa mga nakababata sa kanya. Minsan nga mas malawak pa yung knowledge nya sa isang bagay lalo na't interesado siya.
Laki siya sa marangyang pamilya. Nakapag-aral sa mga kilalang unibersidad na pangmayayaman. Matalino at madiskarte sa buhay. Nakisalamuha't nakilala ng mga malalaking tao sa pulitika at sa angkan ng mayayamang pamilya.
Nakakabilib ang background nya kung iisipin. Bigatin.
Si Dadad Eric ngayon ay isang taxi driver. Nagbaboundary siya sa kotseng pinapasada niya. Biro nya, ilang linggo na daw siyang di nakakahit ng boundary niya. Mukha namang okay lang sa may-ari ng taxi. Pumapasada din kasi yung may-ari gamit ang isa pang sasakyan nila. Yun ay base sa kwento ni Dadad Eric.
Taxi driver mula sa isang mayamang angkan. Alam mo na siguro ang nangyari kung bakit.
Usual suspects.
Barkada.
Droga.
Bulakbol.
Fraternity.
Bisyo.
Nalihis ng landas? Maaari. Pero hindi ko din masasabi. Kung papakinggan mo ang mga kwento ng kanyang karanasan sa pabirong paraan, masasabi mong naging masaya naman siya sa mga pagkakamaling nagawa niya. Walang bahid ng pagsisisi? Siguro. Natuto naman siya eh.
Mula sa katawa-tawang kwento niya mula pagkabata.
Minsa'y niyayang makipaglaro ng barilan sa kanyang nakababatang kapatid with costume. Siya Indian. Ung isa Cowboy. Matapos magtaguan ng matagal. Nakapagbawas na siya lahat. Di lumitaw ang kalaro. Nung makarinig ng ingay sa ilalim ng kanilang hagdan. Dahan-dahan niyang sinorpresa ang kalaban ngunit siya ang nasorpresa. Nahuli niyang kumakanta ng "Giddy Up Bading Dong" ang Cowboy habang nilalaro ang Barbie ng babae nilang kapatid.
"Pano na yung barilan natin? yamot niyang tanong sa Cowboy.
"Eh di, BANG BANG! Patay ka na"..panalo ang Cowboy.
Hanggang sa maaga niyang pagpasok sa rehab nung high school.
Sanhi ng pagkakarehab, natigil siya sa 2nd year high school. Sa paglabas sa rehab sa edad na 18, kinailangan niyang magtake ng acceleration test para madetermine kung pwede na siyang tumuloy ng kolehiyo...awa ng Diyos, nakapasa siya.Galing diba?
Hanggang sa pagsali niya ng fraternity nuong 1978.
Sumali siya sampung taon pagkatapos maestablish ang Tau Gamma Phi. Agad siyang naging DGT sa chapter na pinasukan niya. Naging GT ng isang sikat na unibersidad sa Maynila. At GT ng iba pang chapter sa community.
Sa pagtangka niyang manghold-up.
Dala niya'y pellet gun. Nung mahuli ng pulis. Biglang naging abnormal ang drama. Convincing ang lolo mo't pinakawalan dahil nga siya'y isa raw siraulo.
Marami pang kwento si Dadad Eric nung college days niya. Naging part siya ng swimming team at sumali din sa diving competition. Nakaabot sa international competition at nanalo. Malas lang dahil tinalo siya ng droga kaya nahinto't muntik ng malunod.
Masaya si Dadad Eric kasama. Madaming talent. Marunong mag-impersonate. Kaya niya si Erap, FPJ, Fidel V. Ramos at ang fave ng lahat...si Nanay Dionisia.
"I love you Manny! Many money!"
Madami siyang jokes. Ang kwento niya sa parrot na ipinako sa krus ang tingin kong paborito ng nakararami.
Ang favorite kong talent niya, ang tumugtog ng gitara't kumanta. Talented di ba? Tumugtog siya bago siya umalis para ipasada ang kanyang taxi. Alas tres na yata yun.
Naiingit ako kay Dadad Eric.
Bakit?
Nabuhay siya't nabubuhay ng walang takot. Sinulit niya ang panahon ng kabataan niya, at sa tingin ko sinusulit pa niya ang mga nalalabi. Sinubukan niya ang mga bagay na ang ibang tao'y ningingiming gawin. Mga taong tulad ko. Matapang siya. Napariwara man, sa tingin ko'y nakabangon naman.
"Diskarte lang" madalas niyang sabihin. Yun yata ang bagay na wala ako. Diskarte. Lahat na yata ng meron si Dadad Eric sa katawan, wala ako.
Napansin lang namin. Simula ng magsimula ang inuman hanggang sa umalis si Dadad Eric, siya ang bangka. Walang umagaw. Lahat natuwa. Karamihan sa ami'y di nalasing. Tawa kasi ng tawa. Nung umalis na si Dadad Eric, nanahimik na kami. Nagsimulang mag-usap-usap ng kanya-kanya. Pero di naalis sa isip ko yung iniwang aral ni Dadad Eric. Kahit sa mga bagay na hindi niya nabanggit, naintindihan ko. Mga bagay na isang tingin ko pa lang sa kanya at mga pangaral/aral na nakatago sa bawat kwento niya naintindihan ko.
Salamat Dadad Eric. Hanggang sa muling pagbisita at pag-guest sa session naming mga nangangapa pa sa buhay.
Madalas mga kapitbahay, girlfriend ng kaibigan, napadaan lang, o di kaya'y yung sadyang makapal lang ang mukha't gustong uminom at walang pang-inom. Welcome naman lahat, wag lang masyadong matakaw sa pulutan at nangungunang umubos ng Tortillos ko. Okay lang.
Pero nitong nakaraan na gabi, binisita kami ng Tito ni Paulo, si Dadad Eric.
Dadad ang tawag sa kanya ni Pau, dahil ito na ang nagsilbing tatay niya nung medyo walang gumagabay sa kanya.
Cool si Dadad Eric sa edad na 45. Kayang-kaya makipagsabayan sa mga nakababata sa kanya. Minsan nga mas malawak pa yung knowledge nya sa isang bagay lalo na't interesado siya.
Laki siya sa marangyang pamilya. Nakapag-aral sa mga kilalang unibersidad na pangmayayaman. Matalino at madiskarte sa buhay. Nakisalamuha't nakilala ng mga malalaking tao sa pulitika at sa angkan ng mayayamang pamilya.
Nakakabilib ang background nya kung iisipin. Bigatin.
Si Dadad Eric ngayon ay isang taxi driver. Nagbaboundary siya sa kotseng pinapasada niya. Biro nya, ilang linggo na daw siyang di nakakahit ng boundary niya. Mukha namang okay lang sa may-ari ng taxi. Pumapasada din kasi yung may-ari gamit ang isa pang sasakyan nila. Yun ay base sa kwento ni Dadad Eric.
Taxi driver mula sa isang mayamang angkan. Alam mo na siguro ang nangyari kung bakit.
Usual suspects.
Barkada.
Droga.
Bulakbol.
Fraternity.
Bisyo.
Nalihis ng landas? Maaari. Pero hindi ko din masasabi. Kung papakinggan mo ang mga kwento ng kanyang karanasan sa pabirong paraan, masasabi mong naging masaya naman siya sa mga pagkakamaling nagawa niya. Walang bahid ng pagsisisi? Siguro. Natuto naman siya eh.
Mula sa katawa-tawang kwento niya mula pagkabata.
Minsa'y niyayang makipaglaro ng barilan sa kanyang nakababatang kapatid with costume. Siya Indian. Ung isa Cowboy. Matapos magtaguan ng matagal. Nakapagbawas na siya lahat. Di lumitaw ang kalaro. Nung makarinig ng ingay sa ilalim ng kanilang hagdan. Dahan-dahan niyang sinorpresa ang kalaban ngunit siya ang nasorpresa. Nahuli niyang kumakanta ng "Giddy Up Bading Dong" ang Cowboy habang nilalaro ang Barbie ng babae nilang kapatid.
"Pano na yung barilan natin? yamot niyang tanong sa Cowboy.
"Eh di, BANG BANG! Patay ka na"..panalo ang Cowboy.
Hanggang sa maaga niyang pagpasok sa rehab nung high school.
Sanhi ng pagkakarehab, natigil siya sa 2nd year high school. Sa paglabas sa rehab sa edad na 18, kinailangan niyang magtake ng acceleration test para madetermine kung pwede na siyang tumuloy ng kolehiyo...awa ng Diyos, nakapasa siya.Galing diba?
Hanggang sa pagsali niya ng fraternity nuong 1978.
Sumali siya sampung taon pagkatapos maestablish ang Tau Gamma Phi. Agad siyang naging DGT sa chapter na pinasukan niya. Naging GT ng isang sikat na unibersidad sa Maynila. At GT ng iba pang chapter sa community.
Sa pagtangka niyang manghold-up.
Dala niya'y pellet gun. Nung mahuli ng pulis. Biglang naging abnormal ang drama. Convincing ang lolo mo't pinakawalan dahil nga siya'y isa raw siraulo.
Marami pang kwento si Dadad Eric nung college days niya. Naging part siya ng swimming team at sumali din sa diving competition. Nakaabot sa international competition at nanalo. Malas lang dahil tinalo siya ng droga kaya nahinto't muntik ng malunod.
Masaya si Dadad Eric kasama. Madaming talent. Marunong mag-impersonate. Kaya niya si Erap, FPJ, Fidel V. Ramos at ang fave ng lahat...si Nanay Dionisia.
"I love you Manny! Many money!"
Madami siyang jokes. Ang kwento niya sa parrot na ipinako sa krus ang tingin kong paborito ng nakararami.
Ang favorite kong talent niya, ang tumugtog ng gitara't kumanta. Talented di ba? Tumugtog siya bago siya umalis para ipasada ang kanyang taxi. Alas tres na yata yun.
Naiingit ako kay Dadad Eric.
Bakit?
Nabuhay siya't nabubuhay ng walang takot. Sinulit niya ang panahon ng kabataan niya, at sa tingin ko sinusulit pa niya ang mga nalalabi. Sinubukan niya ang mga bagay na ang ibang tao'y ningingiming gawin. Mga taong tulad ko. Matapang siya. Napariwara man, sa tingin ko'y nakabangon naman.
"Diskarte lang" madalas niyang sabihin. Yun yata ang bagay na wala ako. Diskarte. Lahat na yata ng meron si Dadad Eric sa katawan, wala ako.
Napansin lang namin. Simula ng magsimula ang inuman hanggang sa umalis si Dadad Eric, siya ang bangka. Walang umagaw. Lahat natuwa. Karamihan sa ami'y di nalasing. Tawa kasi ng tawa. Nung umalis na si Dadad Eric, nanahimik na kami. Nagsimulang mag-usap-usap ng kanya-kanya. Pero di naalis sa isip ko yung iniwang aral ni Dadad Eric. Kahit sa mga bagay na hindi niya nabanggit, naintindihan ko. Mga bagay na isang tingin ko pa lang sa kanya at mga pangaral/aral na nakatago sa bawat kwento niya naintindihan ko.
Salamat Dadad Eric. Hanggang sa muling pagbisita at pag-guest sa session naming mga nangangapa pa sa buhay.
No comments:
Post a Comment