Masama ba akong tao? Masama ba akong kaibigan?
Siguro sa tingin ng iba. Pero di na mahalaga ang opinyon nila. Mahalaga lang sa akin yung taong nakakakilala na lubos sa akin. Kung hindi ikaw yun, pwes, tumabi-tabi ka. Dadaan ang reyna.
Madalas isinasaksak ko sa utak ko na wala akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao. Magkakaron lang ako ng pakialam kapag pinakialaman na ako. Aba'y sino ba naman ako para pakialaman pa? Nanahimik ako dito sa isang tabi. Nabubuhay sa paraang alam ko.
Overacting? Malamang. Ayoko ng pinagtitripan ako. Pikon akong tao.
Biruin mo nang lahat, wag lang ako ang gawin mong biro. Di ako nagtiyagang magcollege para lang gawing isang walang kwentang patawa.
Isa akong HUKOM dahil nag-iisip ako. Nakakaramdam at agad nag-rereact. Maaring madalas ay mali ang nagiging pasya at tingin ko sa bagay-bagay. Pero ganon naman di ba? Kanya-kanya lang talaga ng trip sa buhay? Bahala ka ng magtanggol sa mali kong iniisip. Patunayan mo at tatanggapin ko naman.
HUKOM ako hindi DIYOS. Marunong tumanggap ng pagkakamali. Marunong humingi ng paumanhin. Marunong magpatawad.
Mali na nga talaga siguro ako. Pero alam ko din may mali ang iba. May mali ka aminin mo man si hindi.
Napahiya ako't uminit ang ulo. Sa tingin mo makakapag-isip pa ako ng diretso?
Sa tingin ko hindi na.
Nilunod na ng init ng ulo't alak ang pag-iisip ko. Nalason na.
Hindi mo ako masisi kung nadamay ka, tumawa ka eh.
Sa puntong yun, kalaban na kita.
Sinabi ko nang WAG AKO. Pero di ka pa din nakinig. Yan tuloy.
Nangyari ang nangyari, wala na akong magagawa kundi humingi ng tawad sa mali ko, magpakumbaba at subukang ayusin ang gulong ginawa ng kung sino.
Wala eh, mataas pa ihi mo sa taong matangkad sayo.
Di kita susuyuin. Bahala ka sa buhay mo. Mabubuhay ako ng wala ka at wala ang atensiyon mo.
Sa tingin ko mainit pa din ang ulo ko sa puntong 'to.
Pasensya na, tao lang.
Pero may nakapagsabi sa akin na di maaring dahilan ang pagiging tao sa mga pagkakamaling nagawa mo.
Nagawa mo yun dahil pinili mo, pinili ko.
Maaring mali nga ang ikinilos ko, pero di mo ko masisisi. Kahit papano may pride pa din naman ako, anlaki nga eh.
Kaya ganon na lang muna, isa ka lang kaluluwa ngayon sa paningin ko.
Isang multo ng kahapon.
Hiling ko lang wag mo akong takutin.
Takot ako sa multo.
Maayos pa ba 'to?
Siguro. Panahon na lang ang makakapagsabi, kung alam niya ang sasabihin niya pag dumating ang oras na yun.
Di ako aasa. Alam kong walang dapat asahan.
Andami kong kaibigan. Mga taong higit pa sa kung ano ka. Kontento na ako dun.
Buhay nga naman.
Tao nga naman.
Buntong hininga na lang. Wala na akong magagawa.
Walang kwenta ang post na to. Kaya wag mo nang basahin pa. Di ko alam kung bakit ko pa sinulat 'to at ipinublish pa.
***Kadadaan lang ni Hapon at nagrereklamong sumakit daw ang likod niya sa girlfriend niya kagabi. Di daw sa kiss and tell siya pero pinagod lang daw talaga siya. Napangiti ako. Siraulo talaga si Hapon. Hapon nga talaga si Hapon. Alam mo na ang ibig kong sabihin don.
Siguro sa tingin ng iba. Pero di na mahalaga ang opinyon nila. Mahalaga lang sa akin yung taong nakakakilala na lubos sa akin. Kung hindi ikaw yun, pwes, tumabi-tabi ka. Dadaan ang reyna.
Madalas isinasaksak ko sa utak ko na wala akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao. Magkakaron lang ako ng pakialam kapag pinakialaman na ako. Aba'y sino ba naman ako para pakialaman pa? Nanahimik ako dito sa isang tabi. Nabubuhay sa paraang alam ko.
Overacting? Malamang. Ayoko ng pinagtitripan ako. Pikon akong tao.
Biruin mo nang lahat, wag lang ako ang gawin mong biro. Di ako nagtiyagang magcollege para lang gawing isang walang kwentang patawa.
Isa akong HUKOM dahil nag-iisip ako. Nakakaramdam at agad nag-rereact. Maaring madalas ay mali ang nagiging pasya at tingin ko sa bagay-bagay. Pero ganon naman di ba? Kanya-kanya lang talaga ng trip sa buhay? Bahala ka ng magtanggol sa mali kong iniisip. Patunayan mo at tatanggapin ko naman.
HUKOM ako hindi DIYOS. Marunong tumanggap ng pagkakamali. Marunong humingi ng paumanhin. Marunong magpatawad.
Mali na nga talaga siguro ako. Pero alam ko din may mali ang iba. May mali ka aminin mo man si hindi.
Napahiya ako't uminit ang ulo. Sa tingin mo makakapag-isip pa ako ng diretso?
Sa tingin ko hindi na.
Nilunod na ng init ng ulo't alak ang pag-iisip ko. Nalason na.
Hindi mo ako masisi kung nadamay ka, tumawa ka eh.
Sa puntong yun, kalaban na kita.
Sinabi ko nang WAG AKO. Pero di ka pa din nakinig. Yan tuloy.
Nangyari ang nangyari, wala na akong magagawa kundi humingi ng tawad sa mali ko, magpakumbaba at subukang ayusin ang gulong ginawa ng kung sino.
Wala eh, mataas pa ihi mo sa taong matangkad sayo.
Di kita susuyuin. Bahala ka sa buhay mo. Mabubuhay ako ng wala ka at wala ang atensiyon mo.
Sa tingin ko mainit pa din ang ulo ko sa puntong 'to.
Pasensya na, tao lang.
Pero may nakapagsabi sa akin na di maaring dahilan ang pagiging tao sa mga pagkakamaling nagawa mo.
Nagawa mo yun dahil pinili mo, pinili ko.
Maaring mali nga ang ikinilos ko, pero di mo ko masisisi. Kahit papano may pride pa din naman ako, anlaki nga eh.
Kaya ganon na lang muna, isa ka lang kaluluwa ngayon sa paningin ko.
Isang multo ng kahapon.
Hiling ko lang wag mo akong takutin.
Takot ako sa multo.
Maayos pa ba 'to?
Siguro. Panahon na lang ang makakapagsabi, kung alam niya ang sasabihin niya pag dumating ang oras na yun.
Di ako aasa. Alam kong walang dapat asahan.
Andami kong kaibigan. Mga taong higit pa sa kung ano ka. Kontento na ako dun.
Buhay nga naman.
Tao nga naman.
Buntong hininga na lang. Wala na akong magagawa.
Walang kwenta ang post na to. Kaya wag mo nang basahin pa. Di ko alam kung bakit ko pa sinulat 'to at ipinublish pa.
***Kadadaan lang ni Hapon at nagrereklamong sumakit daw ang likod niya sa girlfriend niya kagabi. Di daw sa kiss and tell siya pero pinagod lang daw talaga siya. Napangiti ako. Siraulo talaga si Hapon. Hapon nga talaga si Hapon. Alam mo na ang ibig kong sabihin don.
No comments:
Post a Comment