Bababa ka ba?

Ika-isa ng Disyembre taong 2010. Unang araw ng huling buwan ng taon. Nasaan ako? Nasa aking lungga. Nagtatago. Kung sa anong dahilan eh 'di ko pa masabi. Sa makatuwid, di ko pa talaga maisip at matukoy kung bakit.

Kilala ko ang sarili ko bilang isang taong compulsive. Maisipan na lang. Madalas mali ang mga desisyon. Mga simpleng bagay nagiging komplikado dahil sa maling bugso ng damdamin. Biglaan! Pagkatapos ay panic. Tulad ngayon, isa sa pinakapangit na ginawa ko, isa sa pinaka-bobong desisyon sa hindi malamang dahilan. Marahil ay alam ko. Ayaw ko lang aminin sa sarili ko. Sige lang...lokohin mo sarili mo. Ikaw/ako din naman ang magsisisi sa bandang huli. Ansaklap lang isipin.

Madalas nilang sabihin, sa bawat pagtatapos may masisimula. Sa pagtatapos ng taon na ito, sana ganon din ang kabobohan ko. Sana lumipas kasama ng taon. Sa pagsisimula ng bagong taon, sana magsimula na din ang bagong ako. Hayy...madalas ko nang inaasam na magbago. Pero ika nga nila, nasa tao yan kung gustong magbago. Nasa kamay natin ang sarili nating mga kapalaran. Ang tanong ko ngayon, hanggang kailan ko lalaruin sa sariling mga palad ko ang buhay ko?

Muli, narito ako, nag-bibilang ng oras. Nagsasayang ng minuto. Nagpapalipas ng panahon. Hiling ko lang, wag sanang mapag-iwanan.

Alam kong kaya kong humabol kahit gano man ako naiwanan. Sana lang maputol na ang cycle na ito, na kung kelan ayos na, bigla kong ibabalik sa umpisa. Hindi na masaya, hindi na nakakatuwa. Sa puntong ito, may isa lang akong pangako sa sarili ko...muli akong babangon sa abo ng aking katangahan. Hahabol din ako at makakasabay ng kungsino. Lingon-lingon lang, baka malagpasan kita kung ika'y aking mahawaan.

Patapos na ang taon. Pabagsak akong muli. Magkikita na lang tao sa takdang-panahon. Hanggang sa muli!